Yine ölüm haberleri düşer ajanslar

Hani "insana en çok şiir yakışıyor"

diyordu ya şair,
Kürde de kitap, bir de çay,

bir de "eşkiyalık",

ama bugünlerde daha çok da

ölümü yakıştırıyorlar...

Güneş altın sarısı saçlarını salınırken beline

yağmur kuşlarının sığındığı

tenha saçak altlarında

kitap okur,

çay içeriz,

zaman ayın gümüş yüzünde

keskin bir bıçak yarasıdır...

Ajanslara yine ölüm haberleri düşer,

bazen birer birer,

bazen topluca,

bazen de kırımlar halinde...

Ablukaya alınır bir kent,
tepeden tırnağa vurulur bir kasaba,
gecenin zifiri karanlığında kuşatılır şehirler...

Ve ölüm estirir cellatlar,
çıkarlar insan avına zebaniler,
Nemrut olup "men" ederler yeni yaşamları,
ve "bir daha hiç bir şey eskisi gibi olmayacak" diye

haykırır iblis takımı...

Zaman boynumuza geçirilmiş

bir ilmiktir artık darağacında,
gece veya gündüz,
akşam ya da sabah fark etmez,
Kürde fermandır her zaman...

Bir oğul vurulur babasının yanı başında,

bir baba düşer  kucağına oğlunun,
ve bir kız çocuğu can verir anasının kollarında...
Küçücük bir çocuk and içer

babasının mezarı başında,
ruhunu şad etmek için,

kemiklerini sızlatmamak için,

hakikatın hakını vermek için

yürür dağlara...

Ve sel olup dağları aşar bir halk,

fırtına olup gökleri titretir,
dev dalgalar halinde denizleri aşar,

ışık olur karanlıklara,
yarınlara umut olur...

Zaman bembeyaz sayfalara

yazılan bir destandır artık,

adı KÜRDİSTAN...

Fuat Kav / Eylem Kahraman