Mazlum vuruldu peki yeni Mazlumlar için ne yapıyoruz?

Mazlum Erenci vuruldu...<br /> <br /> TMK mağduru Mazlum katledildi...<br /> <br /> Mazlum'un küçük bedeni delik deşik edildi... Mazlum şimdi yok fiziki olarak ve Mazlum şimdi kısık gözlerle tebessüm ederek bakıyor onun için iyi ve kötü şeyleri söyleyenlere... Ama Mazlum'un, daha çok, kendisi için iyi şeyler söyleyenlere tebessüm ettiği kesin. Tıpkı Pir Sultan'ın kendisine taş yerine gül atan en çok sevdiği arkadaşını 'Édostun bir tek gülü yaralar beni' mısrasında eleştirdiği gibi...<br /> <br /> Mazlum da, evet Mazlum da tıpkı Pir Sultan'ın mısralarında olduğu gibi tebessüm ederek bakmıştır onlara...<br /> <br /> Elbette ki Mazlum'un tebessümle yaptığı eleştiri, hiç kuşkusuz ki toplumun ve özellikle aydın ve yazarların içinde bulundukları ölüm sessizliğinedir...<br /> <br /> Mazlum ona ağlayanların, ona üzülenlerin, onun için gizliden gizliye gözyaşı dökenlerin, hatta onun için konuşup birkaç satır yazı yazanların son derece samimi olduklarını gayet iyi biliyor. Ama Mazlum bununla hiçbir şeyin hallolamayacağını, kanın dökülmesine yetmeyeceğini ve atılan bu sessiz çığlıklar içinde kendisi gibi daha sayısızca gencin öleceğini de gayet iyi biliyor...<br /> <br /> Gerçekten de "Mazlum daha çocuk yaştaydı, TMK mağduruydu, taş atmaktan başka hiçbir suçu yoktu, bu nedenle 20 yıldan fazla ceza" isteniyordu. "Bu tür acı kayıpların esas nedeni yakılıp yakılan köylerin, öldürülen 17 bin faili meçhul cinayetin, vurulan kadınların, taş atan çocuklara yapılan zulmün bir sonucudur" demekle yeni Mazlumların öldürülmesi  durdurulmuyor ne yazık ki.<br /> <br /> Evet, Mazlum için kalem oynatan yazarlar, onun için iktidarı eleştirip uyaran demokrat ve aydınlar gözyaşı dökebilirsiniz, acılar içinde kıvranarak büyük hüzünler yaşayabilirsiniz, hatta Mazlum'u haklı görüp ideaları için dağa çıkışını da 'normal' bulabilirsiniz. Ama yeni Mazlumların hayatını kurtaramazsınız, yeni genç bedenlerin kurşunlara hedef olmasını engelleyemezsiniz.<br /> <br /> İktidarın çözümsüzlüğünü, başbakanın duyarsızlık ve acımasızlığını, onun duygusuz ve sadistliğini eleştirmekle bir yere varılamayacağı da artık kesinlik kazanmıştır. Emin olun ki başbakan, Mazlum'un ölümünü duyduğunda mutlaka, "kendin ettin kendin buldun" demiştir. Belki de, "dağa gidersen sonun da böyle olur" demekten kendini alamamıştır.<br /> <br /> Dolayısıyla gelinen aşamada ne alınacaksa direnişle, ne kazanılacaksa karşı durmakla ancak mümkün olabilir. Yakınmak, sitem etmek, yalvarmak veya sessiz kalmak hiçbir zaman sistemi yumuşatmayacağı gibi, yeni Mazlumların hayatını da kurtarmaz.<br /> <br /> Yeni Mazlumların ölmemesi, taş atan çocukların hayatlarının sönmemesi için yakınmaktan, sızlamaktan ve "ne olur yapmayın" demekten ziyade yüksek sesle karşı çıkmak, daha doğrusu gür bir sesle haykırmak ve ne pahasına olursa olsun "artık yeter" demek en doğru olanıdır.<br /> <br /> Mazlumlar savaşın tam orta yerinde doğdu. Köylülerin yakılışını, şehirlerin viran edilişini, insanların kurşuna dizilişini görerek, kadın ve çocukların hunharca katledilişlerini izleyerek, kundaktaki bebelerin ateşe atılışlarının hikayelerini duyarak büyüdü.<br /> <br /> Oluk oluk akan kardeşlerinin, baba ve ablalarının kanını gördüler, çarmıha gerilmiş amcalarının, kurşuna dizilmiş komşularının, kız kardeşlerinin kirletilmiş bedenlerine tanık oldular. Bu nedenle öfkelerini kinle besleyerek büyüdüler. Ve zamanla bu öfke ve kinleri büyük bir nefrete dönüştü. Nefret önce taş atmayı, sonra "terörist" olmayı ve ardından da dağa çıkmayı öğretti onlara.<br /> <br /> Mazlum'un yaşı küçüktü belki, ama kocamandı yüreği. Küçüktü belki bedeni, ama derindi düşünceleri, belki yoğrulmamıştı bilinci, ama keskindi bir ok kadar iradesi. Bu nedenle "yaşın küçüktür, gitme" diyenlere aldırmadan çekip gitmiştir...<br /> <br /> Ve ne yazık ki aradan uzun bir zaman geçmeden cansız bedeniyle ülkesine, halkına ve ailesine yeniden dönmüştür.<br /> <br /> İşte bundan sonra aydınlar birazcık da olsa öfkelenmiş, yazarlar kendi köşelerinde Mazlum'un hayat hikayesini anlatmaya başlamışlardı. Keşke Mazlum ölmeden, hayatını kaybetmeden, cansız bedeni tabuta konulmadan önce aydınlar, yazar ve öfkeli olanlar seslerini çok daha yüksek çıkarmış, daha büyük bir öfkeyle haykırmış olsaydılar.<br /> <br /> O zaman hiç olmasa Mazlum'dan sonra haykırın ey yazarlar; yeni Mazlumlar hayatlarını yitirmeden önce "dur" deyin ey demokratlar; taş atan yüzlerce yeni Mazlumlar hayatlarının baharında yitip gitmeden "ölümler olmasın" deyin ey aydınlar!<br /> <br /> Devleti, başbakanı ve iktidarda yer alan güçleri fazla kaale almadan öfkenizi büyütün, mücadele azminizi bileyin, "êdî bes e diyerek isyan edin.

Mazlum vuruldu peki yeni Mazlumlar için ne yapıyoruz?

Mazlum Erenci vuruldu... TMK mağduru Mazlum katledildi... Mazlum'un küçük bedeni delik deşik edildi... Mazlum şimdi yok fiziki olara...

Devamı »

Erdal Er mavi ring´in hikayesini anlatti...

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> Erdal Er Mavi Ring`in hikayesinianlatti...<br /> <br /> Onlar içimizden birileriydi. Düşleri, özlemleri, idealleri vardı. On yedi, on sekiz, yirmi yaşlarında kusursuz gençlerdi.<br /> <br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPdqk9NpFXDoZceerlnb_BPl41lbuOj5Bg8uRGRH-TshGIzV3CmyM0I_1t7LX1pi5I0ywq-Y0klxpl-ApdqPS0mdANpZYand_rhUKN0lQ4GfuuGdl-fEoerdOpZLVLm2iLBCsao_BFw-RK/s1600/images+(1).jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="128" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPdqk9NpFXDoZceerlnb_BPl41lbuOj5Bg8uRGRH-TshGIzV3CmyM0I_1t7LX1pi5I0ywq-Y0klxpl-ApdqPS0mdANpZYand_rhUKN0lQ4GfuuGdl-fEoerdOpZLVLm2iLBCsao_BFw-RK/s1600/images+(1).jpg" width="200" /></a>Onlara kusursuz ifadeyi kazandıran sadece gençlikleri değil, aynı zamanda idealleriydi. Büyük düşünmeyi, hayatı değiştirmeyi, önden yürümeyi bildiler. Bir sabah, bir gece ‘elveda’ demeden çıkıp gittiler. <br /> <br /> Ermeni ustalar yapmış yıkılmaz denilen toprak damlı evleri, çocukluklarını yaşadıkları yerleri terk edip öyle gittiler. Ve ‘yazık’ diyenlerin hayıflamalarını arkada bırakarak gittiler...<br /> <br /> Geride anneleri, babaları ve kardeşleri Eylül’ün gözyaşları içinde kaldı. Bizim için, bizler için, insanlığın yüce değerleri için zorlu bir yolculuğa çıktılar. ‘Bu imkansız!’ diyenlere inat, adını özgürlük koydular o zorlu ve ‘imkansız’ denilen yolcululuğun. Tarihi haksızlığın, adaletsizliğin yükünü sırtlayarak parkalarını giyip, öyle gittiler…<br /> <br /> İşte onların ‘fermanı imzalandı, ölüm emri’ çıkarıldı. Kasaba ve kent girişlerine siyah beyaz fotoğrafları asıldı. Fotoğrafların altında ‘Dikkat! Aranıyor ve tehlikeli’ yazılıydı. Biz onların kaçak halini, yağmurda solmuş fotoğraflarını sevdik. Çoğunun yüzünü görmedik, ellerini sıkamadık, alınlarından öpemedik... Oysa ne çok hak etmişlerdi bunu. Tıpkı bugün olduğu gibi. Çocukluk oyunlarımızı onlar üzerine kurduk ve oynadık. Dağların yamaçlarında beyaz taşlara, duvarlara yazdıkları ‘yaşasın özgürlük’ 'yaşasın devrim’ yazılarına bakıp, düş kurduk. Sevdik, özledik ve adlarıyla büyüdük. Oyunumuzdan sonra geceyi bekledik. Ya gelir de kapmızı çalarlar diye. Emindik geleceklerinden; gecenin sesi ve izi gibi gelir, yoksul soframıza, çocukluk dünyamıza konuk olurlardı. Bunu isterdik ama korkardık; postallı adamlar pusu kurar diye. Pusuya aldırmadan onlar gibi olmak, onlar gibi yürümek, onlar gibi sevmek isterdik. Sonra büyüdük ve bir yanımız hep çocuk kaldı. Biz sevdik o gece yolcularını ve sol yanımıza sakladık. <br /> <br /> Sonra bir gün geldi ve adı üniformalı Eylül oldu. Zira Eylül sadece onların değil, hepimizin kanlı fermanıydı ve kapımızı çalmıştı bir defa. Onlar düz ovanın ferfecirinde pusuya düşmüştü ve biz ölümün yasını bilmem kaçıncı defa tutuyorduk tekerrür eden tarihimizde. Soğuktu ölümün yüzü, ürkütücüydü ve bizi çaresiz bırakıyordu. Sözün bittiği, ağıdın söylendiği zamandı. Ağıtlar yakılan, yıkanan, ellerine kına yakılan, beyaz elbise giydirilen, tabuta koyulan, toprakla üstü örtülen bizdik, bizlerdik, onlardı... Acıya meydan okuyacak halimiz, takadimiz yoktu, derman ‘yenilmedik, yenilmeyeceğiz’ diyenlerdeydi. <br /> <br /> Zor sözcüğü karşılar mı bilinmez, ama zor yıllardı. Zora inat yıllar, kanın, yaranın dinmediği ve toplamında ‘ah’ dediğimiz yıllardı.<br /> <br /> Hatırlıyoruz, bugün olduğu gibi o gün de ölüm fermanı, ‘vurun emri’ Ankara’da imzalanmıştı. ‘Vurun!'. diyordu fermanın ilk paragrafı. Ölüm gelip oturdu hayatlarına haziranda ve kan aktı Eylül’ü dokuz geçe. Şair demiş ve hatırlatmıştı: ‘Haziranda ölmek zor’... <br /> <br /> Hepimizin adına, insanlık onuru adına, tarih adına ve özgür yarınlar adına en büyük acıyı onlar yaşadı. Direnmek, boyun eğmemek, başı dik yürümek onların harcıydı.<br /> <br /> Sahi, onlar neler yaşadı? <br /> Zira sığındığımız lanet gerekçemiz vardı. Eylül’lü yıllardı ve Eylül’ün fırtınası kara bulut gibi tepemize, tepelerine çökmüştü. Zifiri karanlık geceye koyu maviden yağmur yağıyordu. Karanlık geceye kar yağıyordu. Bizim olsa bile onların sığınağı yoktu. Ortada bir gerçek vardı: Kanlı Eylül. Kanlı Eylülde kan aktı yüzlerine ve olar yüzlerini kanla yıkadı ve ötekiler ise kanlarını içti durmadan...<br /> <br /> Yaşananların, yaşadıklarının sadece birini seçen, tanık olan ve zulme direnen Fuat Kav yazdı. 21 yaşında Cezaevine giren ve 41 yaşında cezaevinden çıkan Fuat Kav 20 yıl altı ay ve altı gün cezaevinde kaldı. Kaldı kalmasına da ne yaşadı ve neye tanık oldu? <br /> <br /> Fuat Kav, başta Amed zindanı olmak üzere sayısını hatırlamadığı cezaevlerinde kaldı. Cezaevlerinde yaşatılan bütün insanlık dışı uygulamalardan nasibini dava arkadaşları gibi o da fazlasıyla yaşadı. Bugün geriye dönüp baktığında, hafızasını yokladığında, yanıtını bulamadığı sorulardan biri de; 20 yıl, 6 ay ve 6 gün yattığı cezaevinde kaç yıl açlık grevinde kaldığıydı. Kaç defa ölümün kıyısından döndüğünü, kefeni yırtığını da hatırlamıyor. Hatırladığı, unutmadığı ve unutamayacağı yitirdiği dava yoldaşları... <br /> <br /> Unutmadığı, Mazlum Doğan, Dörtler, 14 Temmuz büyük ölüm orucu direnişi ve Eskişehir Cezaevi'nden Aydın Cezaevi'ne sürgün edilişlerini... <br /> <br /> Unuttuklarının ve unutamadıklarının tanığı, yaşayanı Fuat Kav bunlardan birini yazdı. Mavi Ring adını verdiği kitabında, 1989 yılında Eskişehir Cezaevi'nden Aydın Cezaevi'ne sürgün edilen tutsakların 15 saat süren ve ölümle sonuçlanan yolculuğunu, kanlı yolculuktan 20 yıl sonra yazdı. Kav’ın yazdıklarından şunları öğreniyoruz: <br /> <br /> Fuat Kav, 1989 yılında bir grup arkadaşıyla Eskişehir Cezevindeki uygulamaları, Adalet Bakanlığı'nın 1 Haziran genelgesi olarak bilinen genelgeyi protesto etmek için arkadaşlarıyla birlikte bedenlerini açlık grevine yatırdı. <br /> <br /> Öykü de o gün orada başladı. <br /> <br /> Mavi Ring öyküsü, Mavi Ölüm öyküsü. <br /> <br /> Açlık grevinin 35. gününde Eskişehir’den Aydın’a, Fuat Kav’ın deyimiyle ‘ölüme’ gönderildiler. Pek çok tutsağın yanı sıra 26 PKK’li tutsak Mavi Ring adı verilen özel yapılmış ve hücerleri olan araca özel olarak bindirildiler. Onlar PKK’liydi, Ankara’nın özel husumeti vardı ve hesaplaşma günüydü. Elleri bir birlerine kelepçelenen açlık grevindeki tutsakların yaşadıklarını anlatıyor Fuat Kav, Mavi Ring adlı kitabında. Yazın sıcağında 15 beş saat süren işkenceli yolculuğun anlatıldığı kitapta nelerin yaşandığını okuyacaksınız.<br /> <br /> 20 yıl önce vurdular onları bir yaz sıcağında. Martin kurşunuyla vurmadılar, Eleman kurşunuyla vurmadılar. Suyla vurdular, havayla vurdular, ateş topuyla vurdular...<br /> <br /> Geriye son sözleri kaldı: ‘Kalbim bu acıya dayan, varsın işkenceler dağlasın seni...’<br /> <br /> Öyle de oldu, öyle yaptılar. Yürekleri dağlandı ama dayandılar: ‘Biraz daha dayan’ dediler. Sadece biraz daha... Zamanla yarıştılar. Zira karşılarında ölüm vardı. Ya kazanacaklardı ya da kaybedeceklerdi. <br /> <br /> Yolculuğun sonunda açlık grevindeki tutsaklardan Hüseyin Eroğlu ve Mehmet Yalçınkaya yaşamlarını yitirdi. Kav, kitabını Hüseyin Eroğlu, Mehmet Yalçınkaya, Mustafa Gezgör, Doğan Kılıçkaya ve inançları uğruna yaşamını yitirenlere adıyor. <br /> <br /> Kitabı yazan Fuat Kav, yaşarken mi çok acı çekti, yoksa yazarken mi? <br /> <br /> Elbette bunun yanıtı yazarda saklı. Sır olarak mı saklayacak, yazacak mı onu da? Bildiğimiz şu; onların öyküsü o gün orada başlamadı ve orada da bitmedi. “Mavi Ring” özel olarak 26 kişinin öyküsü olsa da, hepimizin ve Kürtlerin öyküsünün kısa bir özeti aslında. Açlık grevi 45. gününde yapılan anlaşmayla son bulduğunda, sol yurmruklar Hüseyin Eroğlu ve Mehmet Yalçınkaya için kalkacaktı. Bir dakikalık saygı duruşu onlar içindi...<br /> <br /> En güzel marşlar onlar için söylendi, en içten zılgıtlar onlar için çekildi. Söylenecek söz bitmemişti. Gidenlerin idealleri geride kalanların idealleri olacaktı ve öyle de oldu.<br /> <br /> Fuat Kav’ın yazdıkları bunlar. Ya yazmadıkları?<br /> <br /> Eminiz ki 20 yıl, 6 ay, 6 günün gerçeği bu kadar değil. Yaşadıkları ve tanık oldukları bu kadar olmadığına göre; haydi hayal edelim: Bu güzel insanlar neler yaşadı? Yaşananların bu kısa özet, olan Mavi Ring kanımızın donmasına yetiyor da artıyor... <br /> <br /> Onların gözleri ateşinde kaldı, kırmızıya yenilen beyaz tabutta... O gün kendine çekildi bütün zamanlar. Ateşin duvarında susuz ve havasızlardı. İzleri, acısı onlarda kaldı, dokunamadıkları en nazlı yerlerinde... Işıklarıyla özgürlük, yol oldu onlara. İz sürdüler yarınlara... Onların yolculuğu devam ediyor. Mutlu yarınların özgürlüğüne..</div>

Erdal Er mavi ring´in hikayesini anlatti...

Erdal Er Mavi Ring`in hikayesinianlatti... Onlar içimizden birileriydi. Düşleri, özlemleri, idealleri vardı. On yedi, on sekiz, yirmi yaş...

Devamı »

Paris katliamının sorumlusu RTE

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <table style="color: #333333; font-family: Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px; margin: 0px; padding: 0px;"><tbody style="margin: 0px; padding: 0px;"> <tr style="margin: 0px; padding: 0px;"><td style="margin: 0px; padding: 0px;">Paris’te üç kadın siyasetçinin katilleri hala açığa çıkartılmadı. Kimi iddialar ve yapılan soruşturmalar temelinde varılan bazı ipuçları olmasına rağmen, gerçekler hala karanlıkta kalmaya devam ediyor.<br> <div style="padding: 0px;"> Fransa hükmetinin bazı açıklamaların, soruşturmayı yürüten savcının Ömer Güney’le ilgili olarak vermiş olduğu kimi bilgilerin dışında ciddi bir gelişme sözkonusu değildir. Oysa eldeki bilgiler, belli bir araştırma sonucunda ortaya çıkan kimi ipuçları, katil veya katillerin kimler olduğunu, ama daha da önemlisi katillere tetiği çektirenin hangi devlet olduğunu gösteren çok önemli bilgiler vardır.<br> Evet, Fransız savcısının yaptığı açıklamaya göre katil zanlısı Ömer Güney’dir. ‘Ancak Ömer Güney’le bağlantılı olan kişi veya devletler bilinmediğinden kesin bir bulguya ulaşmak mümkün olmamıştır’ diyen savcı, tescilli MİT ajanı Murat Şahin’in açıklamasından sonra hala harekete geçmemesi, sorunlu bir soruşturmanın olduğunu göstermektedir.<br> <br> </div></td></tr></tbody></table></div>

Paris katliamının sorumlusu RTE

Paris’te üç kadın siyasetçinin katilleri hala açığa çıkartılmadı. Kimi iddialar ve yapılan soruşturmalar temelinde varılan bazı ipuçları o...

Devamı »

Strasbourg açlık grevi konuşması

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwD_2OJMacZEp1zqvdUBmPt4ThlOgVzrUGn8YAJC_VyHQ7Z043youWLyVyhjmA9SbeZ8nS7wLkmapU_E1kMzqunivAgL9JCQoS0EJQ0y2f-rBtUkvcPZnJI6mCtETVEIg91L2w2wfvyP4/s1600/strazburgaclc4b1kgrevi2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="204" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwD_2OJMacZEp1zqvdUBmPt4ThlOgVzrUGn8YAJC_VyHQ7Z043youWLyVyhjmA9SbeZ8nS7wLkmapU_E1kMzqunivAgL9JCQoS0EJQ0y2f-rBtUkvcPZnJI6mCtETVEIg91L2w2wfvyP4/s1600/strazburgaclc4b1kgrevi2.jpg" width="320" /></a></div> <br /> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <iframe allowfullscreen="allowfullscreen" frameborder="0" height="266" mozallowfullscreen="mozallowfullscreen" src="https://www.youtube.com/embed/4IHldEVJM6k?feature=player_embedded" webkitallowfullscreen="webkitallowfullscreen" width="320"></iframe></div> <br /></div>

Strasbourg açlık grevi konuşması

Devamı »

Üç yiğit kadın...

<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZjGbpRXsDof7QUIQwGZjhXVEso87fwtHkP6MHh3KWiJFwgZ0dAtEg3_Dn0yBIRacdhseYrq-8xJImNqmH4fZJyAplHi_mnG980wIQS7UxKyK8LJPAi4cX8sJcQTrhipgNJSev7lkKiIY/s1600/nuce_12012013-150922-1357999762.23.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZjGbpRXsDof7QUIQwGZjhXVEso87fwtHkP6MHh3KWiJFwgZ0dAtEg3_Dn0yBIRacdhseYrq-8xJImNqmH4fZJyAplHi_mnG980wIQS7UxKyK8LJPAi4cX8sJcQTrhipgNJSev7lkKiIY/s400/nuce_12012013-150922-1357999762.23.jpg" width="640" /></a></div> <br /> <div class="haber-kutu" style="background-color: white; border: 0px solid blue; color: #444444; float: left; font-family: Arial; font-size: 12px; margin-bottom: 20px; width: 588px;"> <div style="color: #282828; font-size: 13px;"> Kızıl saçlı, Seyit Rıza’nın hırçın torunu, Dersim’in asi kadını Paris’te vuruldu iki arkadaşıyla, hunharca. Haince, kalleşçe, sinsice vuruldu asi kadın ve iki arkadaşı. Munzur gibi kederli, Laç deresi gibi hüzünlü, Zilan gibi öfkeli olan bu hırçın, asi kadın ve iki arkadaşı, dün Paris’in tam orta yerinde bir suikast sonucu vuruldu...<br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> Vurulurken asi kadının gözlerinden ateşler püskürttüğünü, büyük bir öfkeyle onu vuran namerde keskin bir bakış fırlattığını, ‘ah ah keşke kalleşçe vurulmasaydım’ dediğini iyi biliyorum...<br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> Ama vurulmuştu işte kalleşçe, hince ve puştça/Vurulmuştu arkadan, vurulmuştu ensesinden, vurulmuştu ölümcül yerinden/Vurulmuştu üç can, üç fidan, üç kızıl karanfil/Vurulmuştu Paris’te üç devrimci, üç millitan, üç Apocu... Ve vurulmuştu üç özgürlük çiceği, üç özge can, üç özgür kadın vurulmuştu Paris’te...<br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> <b>Sakine Cansız...</b><br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> Tepeden tırnağa bir devrimciydi. Sadece herhangi bir devrimci değil, ama aynı zamanda PKK’nin de en yiğit kadınıydı. O da değildi sadece, Apocu olmanın da en derin ruhunu taşıyordu. Çağdaş Zarife’ydi o, yiğit Seyit Rıza’nın yiğit kızıydı, Yado’nun kabına sığmayan cesur kızıydı.<br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> Mutlaka tarihi bir kadın şahsiyetle kıyaslanacaksa eğer, bana göre İngiliz işgaline karşı başkaldıran Fransız halkının en güzide asi kadını Jeanne D’Arc’a benzerdi o. Evet, o Kürt Jeanen D’Arc’ıydı. Asi mı asiydı, inatçı mı inatçıydı, çizgide ısrarlı mı ısrarlıydı, kısacası o sömürgeciliğin, hain ve ihanetin ‘başbelası’ydı.<br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> Sözcüğün gerçek anlamıyla bir ‘başbela’ olan Dersim’in bu asi kadını bir direniş, bir ateş topu, bir inanç abidesi gibi dimdik duran duruşuyla, PKK hareketinin bir semboluydu. PKK’nin kuruluş sürecinden son nefesini verdiği ana kadar hep kararlıca yürüyerek, büyük bir inançla yolundaki tüm handikapları aşmasını bilen bu asi kadın, Diyarbakır Zindanı’nda da müthiş bir direniş örneğini göstermişti.<br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> <b>Fidan Doğan...</b><br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> Rojbin, yani Fidan Doğan hayatını devrimci mücadeleye adayan bir kadın olarak hep en önde yürümesini bildi. Hem kadın hem de diplomatik çalışmalarını başarıyla yürüten Fidan Doğan başarılı bir Kürt diplomatı olarak bıkıp usanmadan çalışmış, Kürtlerin kanını döken sömürgeci devletlerin teşhir olma konusunda büyük bir emeğin sahibi olmuştur. Strasbourg açlık grevinin Avrupa ve dünya kamuoyununda gündem oluşturulmasında çok önemli rol oynayan Rojbin sempatik, moralli, umut ve zafer dolu bir duruşun sahibiydi. Kürtlerin çilesininden, çektiği acılardan, yaşamış oldukları işkenceli yaşamdan, yakılıp yıkılmış umutlarından bihaber olan, daha doğrusu tüm bunlara karşı gözlerini yuman Avrupalıların kapılarını vura vura adeta imkansızı başarmış bir kadın çalışanı olarak her zaman takdir kazanmıştı.<br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> Ve Rojbin yok artık fiziki olarak aramızda ve Fidan’ın yüzündeki o güzel ve Berçemvari gülüşüne artık sadece resimlerdeki haliyla yetineceğiz. Ama sevinmesinler cellatlar, isterik çığlıkları atmasınlar katiller, göbek atıp sevinmesinler karanlık yüzlü yaratıklar, Kürt halkı, Kürt kadınları O’nun ve iki arkadaşının ruhundaki özgürlük bilincini mutlaka ama mutlaka ruhlarının derinliklerinde filizlendireceklerdir.<br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> <b>Leyla Söylemez...</b><br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> Ronahi, yani Leyla Söylemez inanç dolu genç bir kadın millitan olarak mücadeleye katılırken; ‘hayatımı genelde kadınlara, özelde ise Kürt kadınlarının kurtuluşuna ve Kürt halkının geleceğine adayacağıma söz veriyorum’ demişti. Avrupa’da dağılan ve kapitalist modrnitenin dişlerinin arasında öğütülen Kürt gençlerini örgütleyen Ronahi de, Kürt halkının özgürlük şehitlerinin arasında yer almayı bilmiştir. İnançlı, kararlı ve sağlam duruşuyla halkına özgürlüğü armağan etmeye yemin içmiş olan bu genç parti militanının intikamını, Kürt gençlerinin özgür bir Kürdistan’ı kurarak alacakları tartışılmazdır.<br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> Kürt halkı sizi unutmayacak/Kadınlar idealinizi idealleri olarak görecek/’Söz onurdur onuru çiğnetmeyeceğiz’ diyebilecek milyonlarca kadın ve erkek, taşıdığınız özgürlük bayrağını hiçbir zaman yere düşürmeyeceklerdir...<br /> <br style="color: #666666; font-size: 12px;" /> Ruhunuz şad olsun...</div> </div> </div>

Üç yiğit kadın...

Kızıl saçlı, Seyit Rıza’nın hırçın torunu, Dersim’in asi kadını Paris’te vuruldu iki arkadaşıyla, hunharca. Haince, kalleşçe, sinsice ...

Devamı »